Halk Edebiyatının Genel Özellikleri
- Hem şiir hem düz yazı alanında ürünler verilmiştir; ancak şiir ağırlıktadır.
- İslamiyet’in kabulünden önceki dönemden büyük izler taşır.
- Halk hikayelerinde eski destanların; şiirlerde ise koşuk ve saguların etkileri açıkça görülür.
- Kullanılan dil halkın kullandığı,konuştuğu dildir.
- Halk deyimlerine ve güzel halk söyleyişlerine yer verilir.
- Şair, şiirlerini saz eşliğinde,belli bir ezgi ile söyler.
- Nazım birimi dörtlüktür.
- Hece ölçüsü kullanılmıştır (genellikle 7’li,8’li ve 11’li).
- Yarım kafiye kullanılır. Rediften yararlanılmıştır.
- Az da olsa benzetmelerden faydalanılmıştır.
- İşlenen konular:Aşk,tabiat,ayrılık,hasret,ölüm, yiğitlik, toplum,din, zamandan şikayet” sık sık işlenen konulardır.
- Şiirlerin başlığı yoktur. Nazım şekilleri ile adlandırılır.
- Divan şiirinden etkilenmeler sonucu bazı Halk şairleri aruz ölçüsü de kullanmışlardır.
- Halk edebiyatında anlatım içten, canlı ve yalındır.
- Masal ve destanlardaki bazı olağanüstülükler dışında, genelde somut ve gerçekçi konular işlenmiştir.
HALK ŞAİRLERİNİN GRUPLANDIRILMASI
- Halk şairleri, halk şiirinin yerleşmiş kurallarına bağlı kalmakla birlikte, türlü kültürel nedenlerle dil, anlatım, ölçü kullanımı bakımından farklı yönelişler içine girebilmektedirler.
- Ayrıca yaşadıkları çevre de onların sanat anlayışlarını farklılaştıran bir etmen olarak karşımızı çıkmaktadır.
- Halk şairlerini, işte bu gibi noktaları dikkate alarak şöyle ayırıyoruz:
- GÖÇEBE(GEZGİN) ŞAİRLER
- YENİÇERİ ŞAİRLER
- KÖYLÜ ŞAİRLER
- KENTLİ ŞAİRLE
- TASAVVUF (TEKKE ) ŞAİRLER
Yorum Gönder